Het leventje van Hond in zijn appartementje in het New York van de jaren ’80 zit vast in herhaling, gevuld met lusteloze partijtjes videospelen en smakeloze microgolfmaaltijden alleen voor een immer loeiende televisie. Tot hij een reclamespotje ziet voor een doe-het-zelf gezelschapsrobotpakket, dat hij meteen in huis haalt en in elkaar zet op dezelfde manier als je dat zou doen bij een Ikea-boekenkast. En voilà: de ideale kompaan met permanente glimlach en wijdopengesperde ogen die hem enthousiast volgt in al zijn ondernemingen. Hun dagen lopen over van ijsjes eten en rolschaatsen op het ritme van Earth, Wind & Fire’s “September”. Tot ze op de laatste zomerdag naar het strand van Coney Island trekken en de gewrichten van Robot door al dat zeewater vastroesten. Hond krijgt zijn vriend niet meer in beweging, die zo veroordeeld lijkt tot een hele winter lang te liggen bevriezen in het zand. Wanhopig bedenkt Hond manieren om hem terug naar huis te krijgen, voor hij tussen al het andere op het strand achtergelaten afval op de schroothoop eindigt…

Pablo Berger en het BIFFF zijn ook al lang vriendjes. In 1990 selecteerden we zijn eerste kortfilm, MAMA, in onze Europese competitie en zijn tweede langspeelfilm BLANCANIEVES won de White Raven in 2013. Maar ook oude vrienden kunnen nog verrassend uit de hoek komen! Dit is namelijk zijn eerste in 2D-animatie. Maar hij is als een vis – geen robot – in het water en won naast de Publieksprijs in Sitges ook tal van kinder- en grote mensenhartjes overal ter wereld met dit pareltje zonder dialogen over eenzaamheid, vriendschap en verlies.