Rudi is het schoolvoorbeeld van een brave jong. Altijd beleefd, op het rechte pad, nooit een kwaad woord, discreet en efficiënt op het werk. Kortom, goed opgevoed. En trouwens ook de oogappel van zijn grootvader, met wie hij een erg nauwe band heeft. Maar op een avond krijgt opa een telefoontje van de politie die hem mededeelt dat Rudi betrokken is in een zwaar auto-ongeluk. Opa houdt z’n hart al vast. De politie vetelt hem dat Rudi daarenboven in fout was en dat de verzekering hem ongetwijfeld z’n weinige spaarcentjes gaan opeisen. Gelukkig is de andere bestuurder wel te vinden voor een minnelijke schikking, maar om dat te doen moet opa eerst al z’n cash dat thuis heeft rondslingeren bij elkaar schrapen en de som in een enveloppe aan de politieagent die buiten aan de deur staat te wachten afgeven… Uiteraard volstaat een telefoontje naar z’n kleinzoon om te begrijpen dat hij in de luren is gelegd. En Rudi heeft heel veel moeite om dat te verteren. Zoveel zelfs dat het finito is met het schoolvoorbeeld van de brave jong, want niemand doet opa kwaad. Capiche?!
Een echte telefoonoplichting die zich als een lopend vuurtje over heel Oost-Europa, en zelfs tot bij ons (jawel, jawel) verspreid heeft, lag aan de basis van deze film van Kristof Deak – die een Oscar won voor zijn kortfilm SING – die ons voor dit onvoldoende gekend fenomeen waarschuwt. Een onverwacht pareltje dat schippert tussen thriller en zwarte komedie, met zelfs een hint emotionele traantjes – zijn eigen grootvader maakte immers deel uit van de vele slachtoffers. En kijk, nu heeft ie z’n wraak op het grote scherm!