Beeld je Amélie Poulain in de Upside Down voor, haar aandoenlijke naïviteit verdraaid in een sinistere spiegelreflectie en je komt in de buurt van de gemoedstoestand van Sybil. Verlegen en emotioneel een puinhoop na de dood van haar beide ouders, is ze een vogeltje voor de kat in de buitenwereld. Daarom verkiest ze het gezelschap van de doden waar ze voor zorgt in het lijkenhuis. Daar, en in haar morbide poëzie, vindt ze troost… wat ze ook graag zou doen in de armen van een man, liefst een levende. En kijk, ze wordt stapel op museumcuratorcutie Mark. Maar haar grenzeloze fantasie loopt al snel uit de hand en dwarsboomt elke kans op romantiek – althans in de gebruikelijke zin van het woord. Ze kan zich natuurlijk altijd nog beroepen op haar dichterlijke vrijheid…