In tegenstelling tot haar klasgenootjes die giechelend piemels tekenen op bushaltes, is twaalfjarige Blaze nog niet helemaal klaar om de onschuldige geneugten van haar kindertijd op te geven, zoals met poppen spelen, ijsjes eten en rondhangen met haar gigantische denkbeeldige draak. Maar een gebeurtenis gaat haar willens nillens in de lelijkste krochten van volwassenheid werpen. Op haar weg naar school is ze getuige van de verkrachting en een moord op een vrouw, terwijl ze stokstijf van de schrik niet tussenbeide kan komen… Niet enkel houdt ze er een diep trauma aan over, als enige getuige wordt ze ook gekatapulteerd in een wereld van rechtbanken, politiebureau’s, dokters en therapeuten. Niemand, zelfs niet haar papa die haar graag wil helpen maar geen idee heeft hoe dat precies te doen, kan tot haar doordringen. Niemand, behalve misschien haar draak…
En laten we het even hebben over de draak in de kamer! Een ongelooflijk schepsel, opgetrokken niet uit vuur en zwavel maar uit veren en diamanten, een soort kruising tussen een shōjo-manga en Puff, the Magic (zeg gerust maar Psychedelische) Dragon. Een prachtig beest dat volledig in lijn ligt met de maximalistische esthetiek van Kathryn Del Barton, die al naam maakte in de beeldende kunsten en nu dezelfde les (more is more) toepast op haar eerste langspeelfilm. Die stopt ze vol met verschillende animatietechnieken (poppen, digitale effecten, stop-motion, …), heel wat muziek (Cocteau Twins! Nick Cave!) en vooral een ongebreidelde verbeeldingskracht.