Erkhme en Selenge ruilen Ulaanbaatar tijdelijk in voor een blokhut in de ongerepte Mongoolse bossen. Selenge is namelijk het gevoelige artistieke type en de drukte van de stad kan haar fijnbesnaarde zintuigen al snel overweldigen. Een uitje naar het platteland leek haar echtgenoot Erkhme ideaal om haar batterijtjes terug op te laden. Een erg lieve man, die Erkhme, maar wel een tikkeltje autoritair. Zo maakt hij haar altijd een kommetje soep, maar verplicht hij haar wel om er een pilletje – om te kalmeren, vermoeden we – bij te slikken. Ze heeft ook een paar louche blauwe plekken her en der op ‘r lichaam en ’s nachts heeft ze de meest intense nachtmerries over haar wederhelft. En nu is ze dus moederziel alleen met hem? Niet helemáál alleen. Er is ook nog een buur en godzijdank van het vriendelijke, nieuwsgierige type dat de nieuwkomers vanop veilige afstand graag observeert. En wat hij ziet, staat hem helemaal niet aan…
Voordat Bataar Batsukh zijn regisseurspetje opzette, was hij DOP voor verschillende Mongoolse actiefilms. En die ervaring – samen met z’n liefde voor Daren Aronofsky, aan wie hij zijn film opdraagt – heeft hij duidelijk toegepast op zijn debuut. ABERRANCE is kinetisch, visueel verbluffend en vooral origineel. Zijn extreem divers stijlenpallet (een schilderachtig spel met licht, nacht, kleurenfilters, camerastandpunten, compositie, Steadicams die op acteurs gehesen worden, etc.) en de talrijke scenaristische twists overweldigden ál onze zintuigen. We weten nu dat je beter niet tot rust komt in een blokhut in de Mongoolse bossen…