Jury International

Mexicoooo! Tussen zijn legendarische macabere folklore en zijn drugskartels die lijken met hun voeten ophangen bovenaan snelwegbruggen… Niet verwonderlijk dat het een vruchtbare bodem is voor geniale makers van genrefilms. Isaac Ezban is er zo eentje. Een geniale scenarioschrijver die de verhalen voor meer dan de helft van zijn films zelf geschreven heeft. Hij houdt al van sci-fi en horrorfilms sinds hij een snor kreeg (volgens de legende verscheen die toen hij 7 en een half was). Hij is zo’n fan dat hij zijn eigen drive-in bioscoop bezit in Mexico City… Dat doet zelfs Tarantino hem niet na! Zijn films THE INCIDENT en PARALLEL, waar Christopher Nolan zeker z’n neus niet voor zou ophalen, ontroerden de menigte op het BIFFF in 2015 en 2018. Dus je kan wel stellen dat Señor Isaac Ezban een vaste waarde is op het festival!
Filmografie: The Incident (2014), The Similars (2015), Parallel (2018), Evil Eye (2022).

Roxane Mesquida begon al op 13-jarige leeftijd te acteren en heeft sindsdien duizenden levens geleid. Ze was de muze van Karl Lagerfeld en de favoriete actrice van Quentin Dupieux. Ze was een DJ in Hollywood en woonde in het oude huis van Charlie Chaplin. Ze stond op de cover van Vogue… en Playboy! Ze speelde in de serie GOSSIP GIRL (oké, niet echt een hit in BIFFF-kringen) en ze deed het scherm daveren met haar betoverende blik in SHEITAN tegenover Vincent Cassel (en dat is wel echt een nummer 1 hit op het BIFFF). En ze was ook nog te zien als Severine in Gregg Araki’s uitstekende serie NOW APOCALYPSE.

Zijn eerste langspeelfilm, PARABOLA, werd in 2005 gefilmd in de straten van Luik, zonder vergunningen, met een budget van 750 Euro en een crew van slechts drie personen. Niet echt een indrukwekkende productie, zou je zeggen. Maar dankzij deze Mac Gyver van de cinema werd het een triomf. PARABOLA werd in Venetië geprezen om zijn avant-gardistische feministische discours en won vervolgens een reeks prestigieuze prijzen over de hele wereld. Het was het eerste deel van een drieluik van geëngageerde films over vrouwen die geconfronteerd worden met geweld in onze moderne samenleving. Deel twee, LE REPAS DU SINGE, kwam uit in 2013 en twee jaar later werd het sluitstuk, UNE REALITE PAR SECONDE, ingeblikt. Sindsdien is er geen houden meer aan voor Karim Ouelhaj, die zoveel prijzen heeft gewonnen dat we ze niet allemaal kunnen opnoemen. Laten we alleen opmerken dat zijn laatste film MEGALOMANIAC (2022), geïnspireerd op de zaak van de slachter van Bergen, ons vorig jaar op het BIFFF omver blies, om nog maar te zwijgen van de rest van de wereld.